Veroordelen of vooroordelen

 

Nederland springt op de barricade.

Want Black Lives Matter.

Ik houd me er ietwat afzijdig van en dan zie je erg veel meningen voorbij komen.

De ene keurt de demonstraties af want zo erg is het toch niet.

Een andere keurt het af want het is corona tijd en dus hoor je niet met zoveel mensen op de straat rond te lopen.

Ook zijn er mensen die het als een mes in de rug van de zorg ervaren.

Vele mensen vinden het nu eigenlijk wel tijd dat er wat moet gebeuren en staan naast hun veel gekleurde medemensen op de Dam in Amsterdam mee te demonstreren.

Ook zijn er die het verafschuwen omdat het hier gaat om zwarte mensen, want het zijn zwarte mensen en die verdienen niet beter.

Of de grote variant dat alle mensen er toe doen en niet alleen maar de zwarte.

Nogmaals dit zijn meningen van anderen en niet mijn persoonlijke mening.

 

Ik ben zeker van mening dat al het leven waardevol is, en ben er van overtuigd dat de onderdrukte kleuren niet alleen maar in het donkere te vinden zijn, maar deze groep is wel het meest zichtbare.

Het is zeker een voorrecht zo blijkt dat je als blanke Nederlander bent geboren, 1.75-1.80 lang, blond haar en blauwe ogen en vooral hetero bent, maar ook als blanke Nederlander ben je onderhevig aan kleur als je op een gegeven moment toch net even anders bent, alleen is deze kleur niet altijd meteen duidelijk.

Dit is voor de mensen met een donkere huidskleur niet aan de orde. Daar kun je er niet omheen en zal dat het eerste zijn wat mensen opvalt. En is dus ook het eerste wat men veroordeeld.

Daarnaast zijn er nogal wat vooroordelen die men graag in leven houdt.

Zo zijn mensen met een donkere huidskleur bij voorbaat crimineel. Mannen die roze dragen allemaal homoseksueel en vrouwen met van die birkenstocks en een te ruime spijkerbroek allemaal pot. De vrouwen met een hoofddoekje worden zwaar onderdrukt door hun man of vader. Oh en de laatste tijd komen daar vaak de Marokkanen bij die allemaal homofoob zijn.

 

Als je dan beter na gaat denken, klinkt het eigenlijk vrij bizar dat deze vooroordelen zich zo hebben genesteld in onze samenleving die zich voordoet als multicultureel en acceptatiegericht.

Ik schrik toch nog steeds als een iemand het over “die zwarte” heeft, of heel hard “homo” roept tegen een jongen die voorbij fietst. Blijkbaar is hierin toch een acceptatie die net even anders is als je zou verwachten.

En tuurlijk kun je je als donkere medemens, of homoseksueel tegen bepaalde dingen wapenen en kun je je schouders ophalen, maar waarom moeten deze “etnische minderheden”, want zo noemt de belastingdienst ze, verharden en waarom moeten de scheldende mensen niet gewoon stoppen. Dat lijkt toch de omgekeerde wereld.

Er is een soort schijnacceptatie op gang gebracht in Nederland die zo is ingebakken bij veel mensen dat dit als normaal is aangenomen, terwijl als je er goed over nadenkt, het eigenlijk helemaal niet normaal is.

Hetzelfde geld eigenlijk voor het schelden met kanker. Blijkbaar is de Haagse medemens dit zo normaal gaan vinden, aldus Henk Bres, dat dit zo is ingeburgerd.

 

Maar is het dan normaal?

Wat is normaal en waar houden we ons als samenleving aan vast? Moet de kleur van Zwarte piet daadwerkelijk zwart blijven of is dat alleen maar waar wij ons aan vast houden? Een goedbedoelde discussie op gang brengen hierover draait al snel uit op roeptoeteren dat het een traditie is of dat zwarte piet racistisch is. Echt een goed gesprek is eigenlijk niet meer te voeren.

Zowel voor- als tegenstanders zijn onvermurwbaar hierin.

Ik keur in alle tijde geweld af en dat is ook iets wat ik mijn kinderen bij breng.

En toch als iemand je zo gruwelijk krenkt en dit wordt op geen enkele manier veranderd of aangepast. Dan is het uiteindelijk genoeg. En voor de BLM beweging is het nu genoeg. De maat is vol.

Het gevoel dat je iemand wel op zijn gezicht kan slaan, of gas geeft als iemand de weg over loopt. Ik denk dat de meesten dit gevoel wel kennen en misschien zelfs wel hebben uitgesproken. Ik wel tenminste. Het gevoel dat je de vlag uit wil hangen, als iemand die je zo heeft gekrenkt is overleden. Zelfs in de wetenschap dat diegene ook liefhebbende om zich heen heeft. Niet goed te keuren, maar als je zoveel onrecht is aangedaan dan gaan die gedachten soms wat verkeerde kanten op.

Ik keur het niet goed, maar snap de zin van Akwasi wel dat voor hem het slechte gevoel zo hoog is opgelopen dat hij zwarte piet wel op zijn gezicht wil slaan.

Wij passieve Nederlanders zijn echter zo aan onze tradities vastgeplakt dat het gruwelijk klinkt om een kindervriend op zijn gezicht te slaan en veroordelen deze geweldsuiting volledig.

Nader tot elkaar kom je op deze manier in ieder geval niet, want het zal altijd een welles nietes dingetje zijn wat eigenlijk alleen maar beroerdere vormen aanneemt en ook steeds meer geweld met zich meebrengt.

Of ik een oplossing heb? Alleen als mensen een fatsoenlijk gesprek aan kunnen gaan en bereid zijn om meningen onder de loep te nemen en daadwerkelijk bereid zijn naar elkaar te luisteren, pas dan zal er ook een oplossing komen, eerder niet.