17 mei

Er is veel gaande vandaag. Uiteraard is onze koningin Sara vandaag, van harte Maxima!
En het is vandaag de internationale dag tegen fobie jegens de algehele LHBT+ gemeenschap. De zogeheten IDAHOBIT (voorheen de IDAHOT)

Op deze dag staan we even extra stil bij het feit dat er nog zoveel fobie bestaat tegen deze gemeenschap.
Als buitenstaander zullen er nog veel mensen zijn die het allemaal mee vinden vallen. Maar is dat ook zo?
Zou deze dag nog nodig zijn als het meeviel?

Mensen benoemen wel eens dat de LHBT gemeenschap een slachtofferrol aannemen.
Wellicht kunnen we dit eens andersom bekijken.
Deze gemeenschap is tot vijf keer vaker slachtoffer van geweld, variërend van verbaal tot zeer zwaar geweld en moord.
Vaak worden deze berichten grif gedeeld binnen de gemeenschap, maar wordt het niet gezien door de mensen daarbuiten.
Afgelopen twee weken alleen al twee jongemannen die werden vermoord vanwege hun geaardheid. (Overigens niet hier in Nederland)
Een jonge Iraniër die onthoofd werd door zijn familie, net op het punt van vluchten.
En een Letse jongeman die werd overgoten door een brandbare vloeistof en in brand werd gestoken en overleed ook enkele dagen later.

In het afgelopen jaar kreeg ik een aantal casussen onder mijn hoede die me eigenlijk met mijn neus op de feiten drukte. Ook hier in Nederland is nog veel verborgen leed.
En als ik dan een jongen het advies moet geven een sociaal netwerk op te bouwen.  Om zich tot zijn achttiende rustig te houden en zeker zijn mond te houden over zijn seksuele oriëntatie.
Simpelweg omdat zijn ouders zwaar homofoob zijn en het gevaarlijk wordt voor hem. Dan is een dag als dit nog steeds nodig.

Het geloof speelt vaak een rol, maar ook met enige regelmaat helemaal niet.
Vaak ouders die zo'n afkeer hebben gekregen tegen de LHBT+ gemeenschap, dat het niet samen kan gaan met hun oogappel.

Dingen als eerwraak bijvoorbeeld, spelen niet alleen maar een rol in de landen zelf, maar ook hier in Nederland zit een grote verborgen groep vaak jonge mensen die in groot gevaar verkeren als men erachter komt wat hun seksuele oriëntatie is.

Jonge mensen plegen zelfmoord omdat ze hiertoe worden gedreven door hun omgeving. Omdat ze niet mogen zijn wie ze zijn en dit als enige uitweg zien. Overigens vaak onder aanmoediging van deze omgeving.

Jongeren worden op straat gezet door ouders omdat ze zich niet kunnen identificeren met het geslacht waarmee ze zijn geboren.

Allemaal casuïstiek die zich hier zomaar achter elke voordeur af kan spelen. Ook hier in het nuchtere Groningen.

Op een dag als vandaag staan we stil bij datgene wat er is, maar nog zo onzichtbaar is.
Op deze dag gaan onze gedachten uit naar die mensen die slachtoffer zijn geweest.
En op deze dag hopen we allemaal een beetje harder dat een dag als deze ooit niet meer nodig zal zijn..